Miesiąc: grudzień 2019

Odrobina słońca, czyli krem z pomidorów

Odrobina słońca, czyli krem z pomidorów

Jak mówią Norwegowie: „Nie ma złej pogody, są tylko źle dobrane ubrania”. I tak podążając za tą maksymą, nie straszny nam deszcz, silne wiatry, błoto czy nieśmiało padający śnieg. Otulona w kolorowy szalik, ciepłe rękawiczki i z uśmiechem na twarzy biegam między kroplami deszczu, a jak nie zapomnę to wezmę ze sobą słoneczny parasol. A dni nie są takie zimne, i tym chętniej każdą wolną chwilę spędzam z Torim na dworze. Temu to nie brakuje energii pomimo swoich 11 lat. Wróciliśmy ostatnio z biegania to już po 2 godzinach wpatrywał się we mnie swoimi okrągłymi pluszowymi oczami zapraszając na spacer! Jednak pomimo otaczającej mnie dobrej aury brakuje mi słońca. Wręcz tęsknie za nim i to bardzo! To taka moja sekretna broń, która napędza mnie do działania. A jak za oknem brakuje słońca to staram się je wyczarować w kuchni. I najsmaczniejszym sposobem na odrobinę słońca jest właśnie krem z pomidorów.

Odrobina słońca, czyli krem z pomidorów
Odrobina słońca, czyli krem z pomidorów

Składniki:

  • 2 puszki pomidorów krojonych (całe też mogą być)
  • 1 puszka wody
  • 1 łyżka masła oliwa z oliwek
  • 1 cebula pokrojona w kostkę
  • 1 czosnek przeciśnięty przez praskę
  • mozzarella w zalewie
  • 1 płaska łyżeczka soli
  • pół łyżeczki pieprzu
  • szczypta cukru
  • bazylia do podania

Przygotowanie:

Do garna o grubym dnie wlewamy 2 łyżki oliwy z oliwek, dodajemy masło, następnie cebulę i czosnek. Podsmażamy ok. 2 minuty. Dodajemy pomidory z puszki, wlewamy wodę do jednej z puszki, przelewamy do drugiej i wlewamy zawartość do garnka. Ten prosty zabieg pozwoli nam zebrać resztki pomidorów z puszki. Dodajemy cukier, pieprz i sól. Mieszamy. Zostawiamy na średnim ogniu na ok. 15 min. Po tym czasie zupę wyłączamy i miksujemy na gładki krem. Do każdej porcji zupy dodajemy 2 plasterki mozzarelli, świeże listki bazylii, skraplamy oliwą z oliwek. Trochę słońca na talerzu gotowe!

P.S. 1. Macie ochotę na więcej mozzarelli, dodajcie ile chcecie. Ja lubię dużą porcję zupy z dużą ilością mozzarelli 😉

P.S. 2. A kostce rosołowej mówimy uh-uh (nie)! Z ciepłymi pozdrowieniami dla… 🙂

Odrobina słońca, czyli krem z pomidorów
Odrobina słońca, czyli krem z pomidorów
Białe grzane wino

Białe grzane wino

Białe grzane wino z lekkim posmakiem gruszki, cytryny i goździków pasuje do pochmurnych deszczowych popołudni. Z talerzem pełnym serów, bruschetty i innych dodatków, jest to miła alternatywa dla grzanego czerwonego wina. Ach, w tym momencie pojawia się to ciepłe, rozgrzewające uczucie i myślami odpływam do świątecznych jarmarków gdzie można przystanąć i napić się grzańca, wokół chodzą uśmiechnięci ludzie, światełka migoczą, a w powietrzu czuć zapach mrozu… Idealny Grudzień!

Drugi dzień Świąt zajrzałam do Cioci Ali. Umówiłyśmy się na popołudnie przy białym grzanym winie 🙂 Czas spędziłyśmy na przeglądaniu kartek, które Ciocia robi sama, kiedyś muszę Wam pokazać jakie są cudowne. Zajadałyśmy smakołyki, obejrzałyśmy film, ale przede wszystkim dużo rozmawiałyśmy i śmiałyśmy się. Takie miłe i lekkie zakończenie okresu świątecznego. A dzisiaj już piątek!

Białe grzane wino

Składniki:

  • 1 butelka białego wytrawnego wina
  • 2 gruszki – pokrojone w plastry (bez gniazd)
  • pół cytryny – pokrojonej w plastry
  • ok. 10 goździków
  • ¼ łyżeczki gałki muszkatołowej
  • 1 łyżeczka cynamonu (opcjonalnie)
  • 2 łyżki miodu – opcjonalnie

Przygotowanie:

Do garnka wlewamy wino, umieszczamy resztę składników, podgrzewamy wino, ale nie doprowadzamy do wrzenia. Sprawdź smak wina, jeżeli uważacie, że powinno być słodkie, dodajcie miodu, najlepiej wielokwiatowego.

Gotowe wino przelewamy do szklanek o grubym szkle lub kubków. Szkoda, że tak szybko się kończy… 🙂

Białe grzane wino
Białe grzane wino
Let it Snow! Let it Snow! Let it Snow!

Let it Snow! Let it Snow! Let it Snow!

Oh, the weather outside is firghtful
But the fire is so delightful
And since we’ve no place to go
Let it Snow, let it Snow, let it Snow…

Świąteczne melodie umilają krzątanie się po kuchni szturmem odbitej po remoncie 😉 Prawie gotowej, bo jeszcze na podłodze potykam się o nierozpakowane pudła, ale już z uśmiechem na twarzy…. widać światełko na końcu tunelu. Kalendarza za to chyba przyśpieszył… Święta już za 2 dni (no, może bardziej za 1,5), a za oknem zero śniegu, temperatura dodatnia, choinka jeszcze nie kupiona, prezenty nie zapakowane, ale chociaż pierniki upieczone. Wyjątkowo takie inne… w przyszłym roku mam nadzieje, że okres przed świąteczny będzie znacznie spokojniejszy i zrobię takie z ciasta dojrzewającego. Marzenie zapisane na kartce ląduje w „Pudełku z marzeniami”.

Let it Snow! Let it Snow! Let it Snow!

Gotową masę piernikową kupiłam w Ikei (yeah, yeah!!). Pierniki powstały w przeciągu pół godziny z myciem podkładu do wałkowania. Idealnie dla zabieganych, czyli dla mnie! Zabawa zaczęła się jak wpadłam na pomysł udekorowania pierniczków karmelem. Z dzieciństwa pamiętam jak Babcia robiła karmel, ale lądował on w zupie. Telefon do Dziadka, rodzinnego mistrza pieczenia „na oko” i zawsze pysznie! Dziadek twardo powiedział „ale ja nigdy nie robiłem karmelu”, słuchawkę przejęła Ciocia, która wspomniała o karmelu dodawanym do masy piernikowej… To nie to! Zdezorientowana, wyciągnęłam patelnie, postawiłam na małym ogniu i wsypałam cukier (no przecież tak zawsze wszyscy opowiadali, że robi się karmel). Wszystkiemu przyglądał się mój tata zajadając pierniki, które popijał mlekiem. Tak między nami, to zastanawiam się czy nie jest Św. Mikołajem i nie ukrywał się przed nami sprytnie przez te wszystkie lata (milk and cookies for Santa), hmmm… Zagadka do rozwiązania! I tak zjadając kolejnego piernika tata powiedział, że robił w dzieciństwie taką masę karmelową, ala’ krówka i, że to z masłem trzeba. Szybko zdjęłam cukier z patelni, wrzuciłam 2 łyżki masła i wsypałam cukier na oko 6 łyżeczek. Szybko usłyszałam za dużo masła, za mało cukru. Dosypałam, zaczęłam mieszać, a po chwili tata przegonił mnie sprzed patelni, mówić „ja to zrobię, a Ty zajmij się tym czym chciałaś” – czyli robieniem lukru. Tata dzielnie dosypywał co raz więcej cukru, ciągle powtarzając „za dużo masła dałaś”, a po dłuższej chwili zaczął dumnie mówić „zobacz jakie fajne brązowe się robi, a jak pachnie…”. Pierniki posmarowane lukrem, posypane pokruszonymi migdałami i orzechami laskowymi polałam brązową masą przygotowaną przez tatę. Efekt jest taki, że mamy bardzo dużo karmelu i fajnie udekorowane pierniki 🙂 powrót do dzieciństwa na 100%. Przepisu na karmel Wam nie dam, ale koniecznie porozmawiajcie ze swoimi rodzicami, oni dobrze doradzą. A ja mam nadzieję, że następnym razem będę miała dla Was sprawdzony i dobrze wyliczony przepis na karmel 😉

Miłego wieczoru!

Let it Snow! Let it Snow! Let it Snow!
Let it Snow! Let it Snow! Let it Snow!